Asuntha Charles: “Ik lig ‘s nachts wakker, want kinderen gaan dood van de honger.”
Het is deze zomer precies een jaar geleden dat buitenlandse troepenmachten zich terugtrokken uit Afghanistan. Iconische beelden van een wanhopige Afghaanse burger die zich vastklemde aan de vleugel van het allerlaatste vliegtuig dat vertrekt uit Kabul, gingen de wereld over. De camera’s die het wereldnieuws registreerden zijn allang weer ingepakt. Maar het drama in het land heeft zich afgelopen jaar nog veel verder ontsponnen. Asuntha Charles, directeur van World Vision Afghanistan, maakt zich grote zorgen over de hongercrisis die zich nu ontvouwt.
“Door het vertrek van Westerse troepen en organisaties zijn vooral Afghaanse kinderen het slachtoffer. Daar kan ik ‘s nachts wakker van liggen. Kinderen gaan dood van de honger. Tussen januari en maart dit jaar stierven 13.700 te vroeg geboren baby’s, een direct gevolg van ondervoeding. Eten is er simpelweg te weinig. Veel hulporganisaties vertrokken omdat ze het land te onveilig vinden. Dit is de bittere realiteit in Afghanistan anno 2022.”
Waarom blijft World Vision wel in Afghanistan?
“World Vision werkt al meer dan twintig jaar in dit land. Ik blijf, omdat ik ervoor kies om Afghanistan te bekijken door de ogen van een kind. Ieder kind heeft dromen. Juist als het moeilijk wordt, kan ik de kinderen van Afghanistan toch niet in de steek laten en onze projecten stop zetten? Acht jaar geleden ben ik begonnen in dit land te werken. De ontmoeting met Fatima, een Afghaans meisje van 10 jaar, heeft mijn leven veranderd. Toen ik haar vroeg naar haar toekomstdroom, was haar antwoord: ‘Ik wil de eerste vrouwelijke president van Afghanistan worden.’ Waarom? vroeg ik. Ze antwoordde: ‘Omdat ik vrede voor dit land wil.’ Fatima is de reden dat ik nu ook blijf. Voor haar en voor alle kinderen in Afghanistan. Zij hebben recht op een toekomst.”
Hoe is de situatie nu in Afghanistan?
“18,5 miljoen Afghanen verkeren in een humanitaire crisis situatie. Honger is een groot probleem. Na augustus vorig jaar is de economie volledig ingestort. Meer dan 500.000 banen gingen verloren. Achter iedere werker, staat een gezin met vaak wel vier of vijf monden die gevoed moeten worden. Drie miljoen Afghaanse kinderen zijn ernstig ondervoed. 1 miljoen kinderen balanceren op het randje van de dood. In het hele land is honger. In het hele land kom ik ouders tegen die hun dochters verkopen voor geld. Voor 2000 euro kun je een meisje kopen. Dat zijn wanhopige beslissingen. Een kind opofferen om tenminste die andere monden wel te kunnen voeden. Dat is hartverscheurend. Overal zie ik het. Hoe kunnen we voor deze kinderen een toekomst creëren, als er geen eten is en als de scholen dichtgaan. Dat is de uitdaging waar ik als directeur voor sta.”
Is het moeilijk om als vrouw te werken in Afghanistan?
“In de afgelopen twintig jaar, hebben we bij World Vision gezien hoe vrouwen aan alle onderdelen van de samenleving een waardevolle bijdrage kunnen leveren. Dat is waarom we op dit onderwerp geen compromissen willen sluiten. Nadat de Taliban de macht in het land overnamen, heb ik een strategisch besluit genomen: ik blijf. Daarmee wil ik het signaal afgeven dat Afghaanse vrouwen en jonge meisjes recht hebben op een waardig leven. Ik wil de droom van ieder kind in dit land werkelijkheid zien worden. Daarom blijf ik gecommitteerd om hieraan bij te dragen.”
Wat wil je met World Vision bereiken in Afghanistan?
“Wij willen de changemakers in dit door oorlog en honger verscheurde land zijn. Onze inzet is om een gemeenschap achter te laten die op eigen benen kan staan. Dat is ons doel in Afghanistan. Dat doen we door ruimte te creëren voor gezinnen. Zodat ouders op een eerlijke manier kunnen werken en hun eigen geld kunnen verdienen. Als gezinnen stabiel zijn, en als er genoeg eten is, dan krijgt de droom van Fatima kans om werkelijkheid te worden.”