Kinderen op de vlucht betalen de prijs voor het falen van de internationale gemeenschap die er niet in slaagt de onderliggende oorzaak van conflict, klimaatverandering en honger aan te pakken. Dat blijkt uit het rapport Invisible and forgotten: Displaced children hungrier and at more risk than ever dat World Vision publiceert naar aanleiding van wereldvluchtelingendag.
• 85% van gezinnen op de vlucht kan zich niet genoeg voedsel veroorloven om in hun dagelijkse voedingsbehoeften te voorzien;
• 25% van de gezinnen reageert op de toegenomen financiële druk door hun kinderen thuis te houden van school; 19% voelde zich genoodzaakt hun kinderen laten werken;
• Aanzienlijke aantallen gezinnen in Afghanistan en Niger – respectievelijk 12% en 7% – melden dat ze kindhuwelijken gebruiken om te overleven.
World Vision, wereldwijd werkzaam in meer dan 100 landen, noemt de situatie van kwetsbare kinderen een lakmoesproef voor hoe het wereldwijd gaat. Elke dag worden er kinderen geboren in gezinnen die hun huis en haard hebben moeten ontvluchten en die opgroeien onder moeilijke omstandigheden.
Verminderen in kwaliteit en kwantiteit
Nieuwe en langdurige conflicten, klimaatverandering en de naweeën van de COVID pandemie zorgen voor hogere kosten en leiden tot een schokkende toename van honger en ondervoeding in veel delen van de wereld. Marjella Traas-Bronkhorst, lobbyist bij World Vision Nederland, schrikt ervan hoe disproportioneel kinderen geraakt worden. “In Nederland voelen we de inflatie ook, maar in extremere mate is die merkbaar op andere plaatsen in de wereld. De mondiale toevoerketen heeft klappen gehad, en conflict en klimaatverandering verergeren dat alleen maar. De allerarmsten voelen dat het hardst Het leidt er toe dat het aantal gezinnen op de vlucht dat geld moet lenen om te voorzien in de eerste levensbehoeften is verdubbeld. 82% van de respondenten geeft aan dat het de kwaliteit en de kwantiteit van hun maaltijden verminderd om het hoofd boven water te kunnen houden.”
“We zien een sterke toename van honger en geweld tegen kinderen, zelfs in vergelijking met de gegevens van 2021 op het hoogtepunt van de COVID-19 pandemie.”
Amanda Rives, Senior Director Disaster Management World Vision
Kinderarbeid en kindhuwelijken
Een ruime meerderheid van de ondervraagden heeft de droom hun familie volledig te kunnen onderhouden en mee te werken aan de wederopbouw van hun land van herkomst. De realiteit laat echter iets anders zien. Ouders van vluchtelingkinderen maken zich enorme zorgen over het lot van hun kroost. Door de omstandigheden waarin ze leven, komen ze bloot te staan aan fysiek en psychisch geweld. De te lage inkomsten en de honger die daaruit voortkomt doet ouders besluiten hun kinderen van school te halen en aan het werk te zetten. Tenminste een derde van de gezinnen houdt minimaal één kind thuis, terwijl in de praktijk maar 11% van de gezinnen in staat is de schoolkosten op te hoesten. Een cijfer dat met dertig procent afnam in een jaar tijd. In extreme situaties worden kinderen al op jonge leeftijd uitgehuwelijkt.
“Te vaak zien we gedwongen uithuwelijking, vooral in landen als Afghanistan en Niger” zegt Marjella. “Veel gezinnen daar hebben geen toegang tot inkomen en geen toegang tot voedsel. Ze krijgen een onvoorstelbare keuze – of je laat je kinderen sterven van de honger; of je verkoopt één kind ten huwelijk zodat zij kunnen eten en met de bruidsschat kun je de rest van je gezin voeden. Het is een beslissing die geen enkele ouder zou moeten nemen, maar te veel ouders worden ermee geconfronteerd. Het is erg schrijnend dat dit gebeurt anno 2023.”
Bezuinigingen moeten worden teruggedraaid
“Er is genoeg geld en middelen in deze wereld. Honger, net als kinderarbeid en kindhuwelijken zouden nooit mogen toenemen. Het aantal vluchtelingen kan overweldigend zijn. Van belang is dat we niet vergeten dat deze vluchtelingen zelf zeggenschap hebben over hun toekomst. Een verantwoordelijkheid die ze kunnen oppakken als ze de hulp krijgen die ze nodig hebben; dan kunnen ze overleven, heropbouwen en excelleren. Ouders verdienen het om voor hun familie te kunnen zorgen. Kinderen een kindertijd. Ze verdienen waardigheid. Bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking zijn dan ook het laatste wat we nodig hebben” aldus Marjella.