Door Ambassadeur Rob Favier
Zeg je genoeg?
Misschien wist je het wel; ik ben al jaren ambassadeur van World Vision. Gewoon, omdat kinderen me vreselijk aan het hart gaan en ik zo naief ben om te denken dat dingen anders kunnen op de wereld. Nu gaat World Vision de hele maand december campagne voeren onder het motto “GENOEG”. En daar zal ik me bij aansluiten in mijn overdenkingen, zonder elke keer reclame te gaan maken natuurlijk. Maar als je het hebt over genoeg, gaat het er vooral om dat er genoeg eten is voor iedereen op de hele wereld, maar dat het op zijn zachtst gezegd een beetje ongelijk verdeeld is. Wanneer is trouwens iets genoeg? En op welk gebied zeg je dat? Nou, vandaag wil ik het met je hebben over de vraag: “zeg je genoeg?”
Ik kan me voorstellen dat je zo vlak na de verkiezingen juist denkt: “Laten we eens een poosje onze mond houden, want wat er de afgelopen weken allemaal gezegd is. Mijn oren tuiten ervan!” Maar dan wordt er dus blijkbaar soms een beetje teveel gezegd. En dat ervaren we meestal als wat er gezegd wordt, niet in de praktijk wordt gebracht. Want hoe zit het dan met onrecht? Als niemand daar iets van zegt, kan het gewoon door gaan.
Net zoals die slavernij in Egypte. Je kent de verhalen misschien nog wel. Het volk Israel lijdt vreselijk onder het juk van de farao en dan wordt Mozes geroepen om naar hem toe te gaan en de vrijlating te eisen. Uiteindelijk gaat zijn broer mee, omdat Mozes helemaal geen spreker is. Dan staan ze daar voor de oppermachtige heerser en vertellen hem dat hij het volk moet laten gaan. En hoe reageert meneer de farao? Hij maakt het de Israelieten nog lastiger. Met het gevolg dat zij ook nog kwaad worden op Mozes en Aaron, omdat het door hun woorden komt dat ze nu nog meer worden afgebeuld.
Wat moet je daar nu mee? Hebben ze teveel gezegd? Of is dit juist vaak de reactie van machthebbers? Dat als ze voelen dat hun positie wankelt, ze er juist nog een schepje bovenop doen? Maar dan moeten degenen die recht eisen, juist dóór blijven roepen, net zolang tot ze over het dode punt heen zijn. Sommige dingen kun je nu eenmaal niet vaak genoeg zeggen. En als ik zie hoe Jezus zijn stem verhief tegen onrecht en dat steeds maar bleef doen, wie zijn wij dan om onze mond te houden? Het is toch eigenlijk van de zotte dat het zo verschrikkelijk ongelijk is op de wereld? En het zou zomaar nog veel erger kunnen worden. Nu al legt de klimaatverandering een veel grotere last op landen waar het toch altijd al moeilijker is dan bij ons. Dat je moet proberen korter te douchen is nog wel wat anders dan wanneer je moet proberen om eten bij elkaar te vinden voor je kinderen. Omdat op de plek waar je het altijd vond, niets meer wil groeien. Wat zou het mooi zijn als christenen de positieve luis in de pels zijn van de samenleving. Met de wapens van de liefde!
Deze column is onderdeel van een serie overdenkingen van Rob Favier over het thema ‘GENOEG’. De overdenkingen zijn op vrijdagochtend om 7:45 uur en 8:45 uur te beluisteren op Groot Nieuws Radio (in de periode van 24 november tot en met 15 december 2023).