Waar moeders in Sierra Leone en Nederland samenkomen.
Het beste voor je kind
Ruim acht jaar geleden werd ik (Cynthia, medewerker van World Vision) moeder van Hannah. Ik was enorm druk met haar in de weer; voeden, verschonen en heel wat wandelingen met de kinderwagen om haar in slaap te krijgen. “Wat een ‘chill’ leventje heeft zij toch”, zei ik tegen mijn moeder. “Ik zou ook wel op m’n bed rondgereden willen worden!” “Ach ja, ook jij bent baby geweest”, zei mijn moeder toen. Inmiddels ben ik moeder van drie jonge kinderen, Hannah van 8, Nathan van 6, Hidde van 4 en wil ik het beste voor mijn kinderen. Dat ze gezond zijn, eten hebben, vriendjes en vriendinnetjes, een fijne school en een sport waar ze plezier in hebben. Het raakt me dat kinderen zelf geen invloed hebben op waar ze ter wereld geboren worden, in wat voor gezin en welke kansen ze krijgen. Wat moet dat pijnlijk zijn voor de ouders, als je meer wilt voor je kinderen dan wat je kunt geven. Een paar jaar geleden zijn wij om deze reden twee kinderen gaan sponsoren via World Vision. Om de kinderen, maar ook om de ouders. De ouders die zo graag hun kind een mooie toekomst willen geven, maar daar hulp bij nodig hebben. En ook om aan onze eigen kinderen uit te leggen dat hoe zij leven niet vanzelfsprekend is.
“Het raakt me dat kinderen zelf geen invloed hebben op waar ze ter wereld geboren worden, in wat voor gezin en welke kansen ze krijgen.”
Cynthia, medewerker World Vision
Stralende moeders
In november 2022 was ik in Sierra Leone bij een Chosen feest van World Vision. Tijdens dit feest, mogen kinderen zelf hun sponsor kiezen. Ik sprak met veel moeders en vroeg hen, “wat betekent het voor je dat er nu een sponsor is?” Allemaal zeiden ze iets als, “dit betekent dat mijn kind kans heeft op een betere toekomst.” De moeders straalden! Ze hielden de foto’s die de kinderen van de sponsors hadden gekozen dicht tegen zich aangedrukt. Ik zal heel eerlijk zeggen, ergens voelde ik me daar ongemakkelijk bij. Ik vind het zelf lastig om hulp te accepteren. Deze moeders leggen ergens een stukje trots neer, door hulp te accepteren, omwille van hun kind.
Bijzondere ontmoeting (met mijn sponsorkind)
Tijdens de reis ontmoette ik ons sponsorkind: Kumba, een meisje van 8 jaar. Van tevoren was ik er best wat nerveus over. Hoe zou ze aankijken tegen een witte vrouw, uit de westerse wereld die langskomt? Ze stond vlak bij haar huis op mij te wachten. Een prachtig meisje met vrolijke ogen, in haar blauwe jurk versierd met diamantjes. Het was een bijzonder moment haar te ontmoeten. Ik had een verlegen zwaai verwacht, maar Kumba klemde gelijk haar armpjes om mij heen en nam me mee naar haar huis. Daar ontmoette ik haar vader, moeder, familie en nieuwsgierige buren. Ik had foto’s mee van mijn gezin en liet die aan haar zien. “Kijk dit is Hannah”, zei ik. “Ze is net als jij 8 jaar. Ze houdt van tekenen en van dansen. Houd jij ook van dansen?” De buurtjes begonnen te lachen en te klappen, Kumba begon te stralen. “Ja, zij houdt erg van dansen!” zei de tolk. Daarmee was het ijs tussen ons gebroken.
Dromen voor de toekomst
Kumba zat blij tussen haar moeder en mij in voor hun huis. Ik vroeg aan Kumba, “wat wil je later worden?” Ze zei “verpleegster”. Ik zei tegen haar “ik bid voor je dat je dat mag worden, en als je je bedenkt, dat je dan dát mag worden!”. Ik vond het zo mooi dat zij een uitspraak deed over haar toekomst. Net als haar eigen moeder, gun ik haar de kans om haar dromen waar te maken. Wat het ook mag zijn.
Ik ben dankbaar voor de kansen die mijn eigen kinderen krijgen. Via World Vision kan ik een moeder aan de andere kant van de wereld steunen om kansen te creëren voor haar kind.
Ook een kind en zijn of haar gezin aan de andere kant van de wereld steunen? Kansen creëren om toekomstdromen waar te maken?